Triathlon Blog 5 maart 2024

Jeroens blog: leuk om te weten

 

Hallo clubgenoten,

  • Als bijlage de uitslag van de zaterdag jl gehouden eerste wedstrijd van onze clubkampioenschappen; 1 km zwemmen. Zo te zien is er lekker doorgezwommen, goed hoor !!!
  • En dan was het de afgelopen week eindelijk zover, Menno Wiersma en ik zelf reisden naar Zweden om mee te doen aan de Vasaloppet. De Elfstedentocht voor langlaufers. Vanaf juni bereidden wij ons voor op de rolskies, via een weekeinde in de langlaufhal in Oberhof en weekeinde in de echte sneeuw in Oberammergau beide in Duitsland, vlogen wij naar Stockholm. Vanaf het vliegveld werden wij opgehaald door busjes om naar een camping in de buurt van Mora, de finishplaats van de Vasaloppet te worden gebracht. Op de camping waren door de organisatie (Vasa sport) een aantal huisjes voor ons gehuurd, maar sloeg de schrik ons om het hart.

    Het dooide en de halve camping stond onder water. Gelukkig bleek tijdens de maandag training dat iets hogerop de sneeuw er beter bij lag en hebben wij flink geoefend op allerlei technieken, om bijvoorbeeld handig van spoor te wisselen en beheerst af te dalen.
    De dinsdag, woensdag en donderdag werden gebruikt om, met de nodige technische aanwijzingen, steeds een deel van het 90 km lange parcours van de Vasaloppet zelf te verkennen. Om de start een beetje ordentelijk te laten verlopen worden de 15.000 deelnemers verdeeld over 9 startvakken van ongeveer 1.000 langlaufers waarbij de snelsten vooraan mogen starten. Jouw startplek wordt bepaald door eerdere langlauf prestaties. De minder snelle en beginners starten in start vak 10. Door een foutje in de administratie van de organisatie mocht ik in startvak 7 starten en Menno, in eerste instantie in vak 10. Menno kwam er echter achter dat op woensdag nog een tocht over 45 km werd gehouden, waarmee je je ook kon kwalificeren voor een startvak meer naar voren. Menno liet daarom de parcours verkenning van woensdag schieten en racete zich zelf naar....., jawel, ook startvak 7. So far so good. Donderdag avond na het langlaufen ging ik echter op mijn gewone schoenen op de parkeerplaats hard onderuit, met een paar gekneusde ribben als gevolg. Tijdens het zogenaamde koffie rondje (2 x 3 km) op vrijdag merkte ik al dat langlaufen en gekneusde ribben geen goede combinatie is. Zaterdag bleef ondanks een grote hoeveelheid pijnstillers de pijn zonder langlaufen nog volop aanwezig en vroeg ik mij zelf af of starten wel verstandig zou zijn. Aan de andere kant, waar heb je zoveel maanden voor getraind? Kortom na een erg onrustige korte nacht toch besloten mee te gaan om in ieder geval de start mee te maken. Om half drie de wekker (natuurlijk niet nodig, want wij waren toch al lang wakker), met de busjes naar de touringcars, die ons om 6 uur bij het startgebied afzette. Bij de start een drukte van belang, lange rijen voor de startvakken, veel blubber want het regende en de temperatuur een paar graden boven nul. Skies een plekje geven in het startvak, gekleurde zak met droge kleding voor na de wedstrijd bij de juiste vrachtwagen afgeven, zoveel als mogelijk eten en drinken, in een lange rij voor een dixy voor de laatste boodschap en proberen enigszins warm te blijven. (Net een grote triathlon)
    Om 8 uur eindelijk het langverwachte startschot. Direct na de start is in het parcours een flinke beklimming opgenomen. Het gaat daar ongeveer 2 km hutje aan mutje stapvoets omhoog, waarbij je goed moet opletten dat je niet op andermans skies en of stokken gaat staan en andersom. Het resultaat is dat je na ruim een uur onderweg te zijn, nog geen drie kilometer hebt afgelegd.

    Maar goed daar waren wij op voorbereid, vanaf km 3 zou het makkelijker moeten gaan. De regen, mist en temperatuur zorgden echter voor bijzonder zware omstandigheden, waardoor wij zelfs naar beneden moesten "prikken" om vooruit te komen. In de route zijn ongeveer acht verzorgingsposten opgenomen, waar je net als bij grotere triathlons eten en drinken wordt aangeboden. Deze posten moet je echter wel binnen een bepaalde tijd bereiken. Lukt dat je niet mag je niet meer verder. Dankzij mijn startvak 7 had ik een behoorlijke marge, maar bij iedere beetje bijzondere beweging herinnerden mijn ribben mij aan de mishandeling die ik ze gegeven had. Op termijn zou ik dit niet volhouden, dus besloot ik na ruim 20 km de gereedstaande bus in te stappen. Tot mijn opluchting zaten daar al zo'n 50 (hoofdzakelijk stoer uitziende) mannen in. Voor Menno was het natuurlijk ook zwaar, maar hij heeft beduidend meer aanleg dan de gemiddelde langlaufer en bereikte zonder al te grote moeilijkheden in 8:53:42 uur als 5521 ste de finish. De held !!!

    Ondanks dat ik de Vasaloppet zelf niet finishte vond ik het heel leuk om mee te maken.


groet
Jeroen

Sponsors